Back in time...
Als klein meisje zat ik steeds naast mijn grootmoeders aan hun naaimachines. Met de restjes van de gebruikte stof, maakte ik dan kledij voor de barbiepoppen, best wel een secuur werkje :-).
Ondertussen ben ik al een eindje in de 30 (mijn vrienden zouden zeggen: bijna 40) en ben ik trotse mama van 3 dochters: 2 tieners en een flinke baby van bijna 7 maanden.
Die 2 tieners, die blijven liever "uit de schijnwerpers". Ze moeten het me toch eens uitleggen, "mij niet taggen hé mama", "die foto niet op Facebook hé mama",... maar dan betrap ik ze wel op het maken van selfies - die volgens mij dan weer niet voor publicatie vatbaar zijn - om hun vrienden op snapchat te entertainen :-).
Over de baby niets dan lof, zoals het bij een baby hoort te zijn. Uit ondervinding weet ik dat er ons nog zoiets staat te wachten als de "nee-fase", de "peuterpuberteit", enz... Daar kom ik dus hoogstwaarschijnlijk nog wel eens op terug.
Alhoewel ik heel af en toe wel eens achter de machine kroop (een turnzakje, een kussentje) begon mijn hernieuwde liefde voor het naaien met de zwangerschap van de derde dochter. Ik wou wel weer eens wat gaan maken, zat toch thuis en veel huishoudelijk werk was verboden terrein. Ik begon op de Husqvarna van mijn grootmoeder, een goed werkend erfstuk. Volgens mij krijg je die machines niet stuk. Tot ik met valentijn een Bernina voor de deur vond. Daar had het Lief voor gezorgd. Als beginnend naaister was ik toch blij met alle mogelijkheden die deze nieuwe machine bood. Vooral dat je bij het kiezen van de steek direct het nummer van het juiste voetje meekreeg (autodidact zijnde denk ik dat ik daar in het verleden veel op gezondigd heb). Via Mertens Service Center had ik de mogelijkheid 3 lessen te volgen om mijn Bernina beter te leren kennen. Leuk! Leerrijk! Een echte aanrader! Zoveel mogelijkheden waar ik anders nooit had bij stilgestaan.
Ondertussen zijn er al een paar stukjes vanonder de machine gerold, die ik dan steevast met enige fierheid op Facebook postte. Het begon met gratis patroontjes, van het internet geplukt. Nu staan er al 5 kooppatroontjes te wachten op een uitwerking. De stapel stofjes met bijhorende ideetjes ligt op tafel en zodra ik kan, vind je me achter mijn machine. De liefde is een passie geworden, of de passie een liefde, wat duurt eigenlijk het langst? :-)
Foto's van de gerealiseerde werkjes volgen.
Ondertussen ben ik al een eindje in de 30 (mijn vrienden zouden zeggen: bijna 40) en ben ik trotse mama van 3 dochters: 2 tieners en een flinke baby van bijna 7 maanden.
Die 2 tieners, die blijven liever "uit de schijnwerpers". Ze moeten het me toch eens uitleggen, "mij niet taggen hé mama", "die foto niet op Facebook hé mama",... maar dan betrap ik ze wel op het maken van selfies - die volgens mij dan weer niet voor publicatie vatbaar zijn - om hun vrienden op snapchat te entertainen :-).
Over de baby niets dan lof, zoals het bij een baby hoort te zijn. Uit ondervinding weet ik dat er ons nog zoiets staat te wachten als de "nee-fase", de "peuterpuberteit", enz... Daar kom ik dus hoogstwaarschijnlijk nog wel eens op terug.
Alhoewel ik heel af en toe wel eens achter de machine kroop (een turnzakje, een kussentje) begon mijn hernieuwde liefde voor het naaien met de zwangerschap van de derde dochter. Ik wou wel weer eens wat gaan maken, zat toch thuis en veel huishoudelijk werk was verboden terrein. Ik begon op de Husqvarna van mijn grootmoeder, een goed werkend erfstuk. Volgens mij krijg je die machines niet stuk. Tot ik met valentijn een Bernina voor de deur vond. Daar had het Lief voor gezorgd. Als beginnend naaister was ik toch blij met alle mogelijkheden die deze nieuwe machine bood. Vooral dat je bij het kiezen van de steek direct het nummer van het juiste voetje meekreeg (autodidact zijnde denk ik dat ik daar in het verleden veel op gezondigd heb). Via Mertens Service Center had ik de mogelijkheid 3 lessen te volgen om mijn Bernina beter te leren kennen. Leuk! Leerrijk! Een echte aanrader! Zoveel mogelijkheden waar ik anders nooit had bij stilgestaan.
Ondertussen zijn er al een paar stukjes vanonder de machine gerold, die ik dan steevast met enige fierheid op Facebook postte. Het begon met gratis patroontjes, van het internet geplukt. Nu staan er al 5 kooppatroontjes te wachten op een uitwerking. De stapel stofjes met bijhorende ideetjes ligt op tafel en zodra ik kan, vind je me achter mijn machine. De liefde is een passie geworden, of de passie een liefde, wat duurt eigenlijk het langst? :-)
Foto's van de gerealiseerde werkjes volgen.
Reacties
Een reactie posten