madeLivje

Exact een half jaar geleden vierden we de eerste verjaardag van onze kleine baby (ja, dat zal ze nog lang blijven :-)). Een aangepaste outfit en een heuse fotoshoot konden natuurlijk niet ontbreken! Ik zag het al lange tijd helemaal voor mij, een tutu in mint (haar favorietje kleurtje - of eigenlijk het mijne voor haar), een T-shirt met een leuke tekst (had ik nog eens een excuus om de cameo boven te halen) en een cakesmash. Ik maakte een cirkelrok van 4 lagen bruidstule, bedrukte een witte longsleeve en vond een passend diadeemkroontje. Grote zus zorgde voor de versiering van de taart en het decor en grootste zus voor de foto's; teamwork ten top! En ook onze baby genoot ervan. 3 gekkerds die haar probeerden te doen lachen. Ze stond in het middelpunt van de belangstelling. Enkel het smashen zelf had ik me wat anders voorgesteld, ze was niet zo gek van de slagroom en bleef er liever af. Na wat pushen heeft ze toch een stukje taart gegeten. Het zal wellicht zo niet altijd zij

Zoals ik in vorige blog al meldde, ben ik op zoek naar tijd, tijd om te naaien, mijn favoriete bezigheid, na mijn dochters uiteraard. Echter toen ik op Facebook een oproep zag verschijnen van het Berrefonds  die op zoek was naar naaisters, kon ik niet anders dan me aan te melden. Het Berrefonds steunt ouders van overleden kindjes. Ze willen deze ouders iets tastbaars meegeven in de vorm van een persoonlijk herinneringsdoosje. Ook bieden ze hemdjes en wikkeldekentjes aan. Hiervoor zijn ze steeds op zoek naar vrijwillige naaisters. En laat dat nou net zijn wat ik graag doe, naaien. Dat in combinatie met mijn genegenheid voor alle kindjes. De beslissing was dus snel gemaakt. Ik koos voor een combinatiepakketje van 5 hemdjes en 5 wikkeldekentjes. Het Berrefonds zorgde voor de stof en toebehoren. En toen zocht ik tijd. Toen het Lief met zijn voetbalbende op teambuilding was, de 2 grote dochters bij hun papa en de kleine meid in haar bedje, zette ik me aan de wikkeldekentjes. Emotionee